Jakie są koszty zatrudnienia pracownika na umowę o pracę?

Wiele osób myśli o wynagrodzeniu głównie w kategoriach kwoty brutto lub netto, ale przy umowie o pracę istnieje jeszcze trzeci element, często pomijany – rzeczywisty koszt zatrudnienia ponoszony przez pracodawcę. Aby pokazać to w możliwie najbardziej przejrzysty sposób, warto przeanalizować pełny przykład na konkretnej kwocie wynagrodzenia.

Przyjmijmy, że pracownik otrzymuje 7000 zł brutto miesięcznie. Jest to kwota wpisana do umowy o pracę. Od tego wynagrodzenia potrącane są składki finansowane przez pracownika, a dodatkowe składki są naliczane po stronie pracodawcy. Końcowo efekt wygląda zupełnie inaczej niż sugeruje sama kwota brutto.

Składki potrącane z wynagrodzenia pracownika

Od kwoty 7000 zł brutto pracownik finansuje część składek ZUS. Potrącane są trzy składki społeczne:

• składka emerytalna – 9,76%,
• składka rentowa – 1,5%,
• składka chorobowa – 2,45%.

Łącznie daje to 13,71% podstawy brutto, co przy 7000 zł oznacza około 959,70 zł potrąceń. Po ich odjęciu pozostaje kwota stanowiąca podstawę do naliczenia składki zdrowotnej. Wynosi ona 6040,30 zł. Na tym etapie naliczana jest składka zdrowotna w wysokości 9%, czyli około 543,62 zł. Po potrąceniu podatku dochodowego, który liczony jest od kwoty po odjęciu składek społecznych i uwzględnieniu kosztów uzyskania przychodu, pracownik realnie otrzymuje do wypłaty około 4 930–5 000 zł netto, w zależności od zastosowanych ulg i sytuacji podatkowej.

Składki i koszty ponoszone przez pracodawcę

Pracodawca, oprócz wypłaty wynagrodzenia brutto, musi opłacić dodatkowe składki, które nie są widoczne w wynagrodzeniu pracownika. Są to:

• składka emerytalna – 9,76%,
• składka rentowa – 6,5%,
• składka wypadkowa – średnio 1,67% (wartość może się różnić w zależności od rodzaju działalności),
• Fundusz Pracy – 1%,
• Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych – 0,1%.

Łącznie daje to około 19% ponad kwotę brutto, co przy wynagrodzeniu 7000 zł oznacza dodatkowy koszt rzędu około 1330–1350 zł. Oznacza to, że całkowity koszt zatrudnienia pracownika dla pracodawcy wynosi około 8330–8350 zł miesięcznie.

Różnica między kwotą netto, brutto i kosztem pracodawcy

W efekcie jedna pensja na umowie o pracę rozkłada się na trzy wartości, które znacząco się od siebie różnią. Pracownik widzi kwotę netto na koncie, w umowie wpisana jest kwota brutto, a przedsiębiorca realnie wydaje znacznie więcej, niż wynosi ta wartość. Przy wynagrodzeniu 7000 zł brutto wygląda to tak:

• około 4950 zł netto – wpływa na konto pracownika,
• 7000 zł brutto – kwota na umowie,
• około 8350 zł – koszt całkowity pracodawcy.

Ta różnica pokazuje, dlaczego pracodawcy analizują koszty etatów w szerszym ujęciu niż tylko wynagrodzenie brutto, a pracownicy często nie są świadomi skali obciążeń ukrytych w składkach.

Dlaczego te wartości są ważne z perspektywy pracownika

Znajomość rzeczywistych kosztów zatrudnienia pozwala lepiej rozumieć, jak działa rynek pracy. Kiedy pracownik oczekuje podwyżki o 1000 zł brutto, dla pracodawcy może to oznaczać wzrost kosztu zatrudnienia o około 1200 zł miesięcznie. Jednocześnie pracownik realnie otrzyma z tego tylko około 650–700 zł netto. Zrozumienie zależności między kwotami netto, brutto i kosztem pracodawcy pozwala świadomie prowadzić rozmowy o wynagrodzeniu i unikać błędnych oczekiwań.

Co zmienia prowadzenie działalności gospodarczej w kontekście tych wartości

Dla porównania warto wiedzieć, że przy działalności gospodarczej przedsiębiorca może wybrać inną formę opodatkowania i sam decyduje, które składki opłaca. Przy tej samej kwocie faktury wystawionej na 7000 zł netto koszty rozliczeń wyglądają zupełnie inaczej, szczególnie przy podatku liniowym lub ryczałcie. W efekcie osoba rozliczająca się jako przedsiębiorca może zatrzymać więcej środków po opłaceniu składek niż osoba zatrudniona na etacie przy tej samej kwocie brutto. Jednocześnie traci ochronę socjalną i przywileje wynikające z umowy o pracę.